การแลกเปลี่ยนสินค้า[ แก้ไข] ทิเบตมีปริมาณการค้าที่ใหญ่ที่สุดกับจีน สินค้าแลกเปลี่ยนหลักคือม้าจากทางตะวันออกเฉียงเหนือของทิเบต ( อัมโด ) ซึ่งแลกเปลี่ยนกับชาจีน ทิเบตยังส่งออกสมุนไพรเขากวางชะมดและทองคำไปยังจีน และนอกจากชาแล้วพ่อค้าชาวทิเบตยังนำเข้าผ้าไหมเครื่องลายครามและเงินจากจีน [1] ปริมาณการค้ากับเพื่อนบ้านทางตอนใต้ของทิเบต อินเดีย เนปาล และภูฏานมีขนาดเล็กกว่ามาก พ่อค้าชาวทิเบตส่วนใหญ่แลกเปลี่ยนเกลือและขนแกะเป็นธัญพืช (รวมทั้งข้าว ) กับประเทศเหล่านี้ ตามธรรมเนียมแล้วเกลือหนึ่งถังจะแลกกับธัญพืชหนึ่งถังที่ชายแดนเนปาลและอินเดีย เหรียญทิเบต สินค้าส่งออกอื่นๆ ที่มีความสำคัญน้อยกว่า ได้แก่หางจามรีชะมดและสัตว์มีชีวิต ( แพะและแกะ ) ในศตวรรษที่ 17 มีการบันทึกการส่งออกนกเหยี่ยวไปยังอินเดียด้วย [1] สำหรับธุรกรรมขนาดใหญ่ภายในทิเบต ผงทองคำ (อาจมัดไว้ในถุงหนังขนาดเล็ก) และแท่ง เงินของจีน ถูกนำมาใช้ แท่งโลหะเหล่านี้มีรูปร่างแตกต่างกัน ชนิดที่พบบ่อยที่สุดมีลักษณะคล้ายเกือกม้าหรือรองเท้าลา และมีชื่อในภาษาทิเบตว่า rta rmig ma [2]