การทำอาหารมีความสำคัญต่ออาหารของเรา ช่วยให้เราย่อยอาหารโดยไม่ต้องใช้พลังงานจำนวนมาก มันทำให้อาหารนิ่ม เช่น เส้นใยเซลลูโลสและเนื้อดิบ ซึ่งฟันซี่เล็กๆ ขากรรไกรที่อ่อนแอ และระบบย่อยอาหารของเราไม่พร้อมรับมือ และในขณะที่เราอาจได้ยินจากนักชิมอาหารดิบว่าการปรุงอาหารจะฆ่าวิตามินและแร่ธาตุในอาหาร (ในขณะเดียวกันก็ทำลายเอนไซม์ที่ช่วยในการย่อย ผัก อาหารด้วย) แต่กลับกลายเป็นว่าผักดิบไม่ได้ดีต่อสุขภาพเสมอไป การศึกษาที่ตีพิมพ์ในThe British Journal of Nutritionเมื่อปีที่แล้วพบว่ากลุ่มตัวอย่าง 198 คนที่รับประทานอาหารดิบอย่างเข้มงวดมีระดับวิตามินเอปกติและมีเบต้าแคโรทีนค่อนข้างสูง (สารต้านอนุมูลอิสระที่พบในผลไม้สีเขียวเข้มและสีเหลืองและ ผัก)แต่มีสารต้านอนุมูลอิสระไลโคปีนในระดับต่ำ ไลโคปีนเป็นสารสีแดงที่พบมากในมะเขือเทศและผลไม้ที่มีสีดอกกุหลาบอื่นๆ เช่น แตงโม ฝรั่งสีชมพู พริกหยวกแดง และมะละกอ การศึกษาหลายชิ้นที่ดำเนินการในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา (ที่ Harvard Medical School และอื่นๆ) ได้เชื่อมโยงการบริโภคไลโคพีนในปริมาณสูงกับความเสี่ยงต่อมะเร็งและหัวใจวายที่ลดลง Rui Hai Liu รองศาสตราจารย์ด้านวิทยาศาสตร์การอาหารแห่งมหาวิทยาลัย Cornell ซึ่งทำการวิจัยเกี่ยวกับไลโคปีน กล่าวว่าไลโคปีนอาจเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่ทรงพลังกว่าวิตามินซี การศึกษาชิ้นหนึ่งในปี 2545 ที่เขาทำ (ตีพิมพ์ใน Journal of Agriculture and Food Chemistry