ด้รับอนุญาตให้ปลดปล่อยจินตนาการแบบกอนโซของเขา เขาก็ได้รับอนุญาตให้ระบายอารมณ์ออกมาเช่นกัน อีกครั้ง การยับยั้งชั่งใจอาจเป็นข้อได้เปรียบของเขา: ผู้ชมส่วนใหญ่สามารถเข้าใจธีมหลักของเขาได้แม้ว่าเขาจะไม่ได้ใส่คำว่า "เพื่อน" ไว้ในบทสนทนาทุกบรรทัดก็ตาม แต่ โปรตีน นฉากสุดท้าย ความรักที่จริงใจของกันน์ที่มีต่อตัวละครของเขา และความรักที่ทั้งสองมีต่อกันและกันกลายเป็นโรคติดต่อ นักแสดงสมควรได้รับเครดิตมาก พวกเขาทั้งหมดขายความสัมพันธ์ที่น่าเชื่อมากกว่าในภาค Guardians ภาคก่อน ๆ เรื่องนี้อาจจะเกเรและเกินจริงที่สุดในไตรภาค แต่ก็น่าประทับใจพอๆ กับหนังเรื่องอื่นๆ ที่มีสัตว์ประหลาดมีหนวดปลิ้นปล้อนอยู่ในนั้นมากมาย