การศึกษานี้เช่นเดียวกับการศึกษาอื่น ๆ ก่อนหน้านี้พบว่าคลอโรฟิลล์สามารถลดเนื้องอกได้ "แต่ในปริมาณที่สูงมากของสารก่อมะเร็งชนิดเดียวกัน คลอโรฟิลล์ทำให้ปัญหาแย่ลงจริง ๆ สิ่งนี้ตั้งคำถามถึงคุณค่าของแนวทางที่มักใช้ในการศึกษาสารประกอบที่ก่อให้เกิดมะเร็ง ผู้เชี่ยวชาญของ OSU ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้กลายเป็นผู้บุกเบิกการใช้เรนโบว์เทราต์เป็นต้นแบบสำหรับการวิจัยทางชีวการแพทย์ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะปลามีปฏิกิริยาคล้ายกับของสัตว์ฟันแทะ แต่เนื่องจากนักวิทยาศาสตร์สามารถใช้พวกมันนับพันตัว แทนที่จะเป็นหลายสิบตัวหรือ หนูหลายร้อยตัว และทำการทดลองที่ไม่มีทางเป็นไปได้ ในบริบทนั้น การศึกษานี้ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับหลักฐานพื้นฐานของการวิจัย คลอโรฟิลลิน ทางการแพทย์จำนวนมาก ให้สัตว์ทดลองสัมผัสกับสารประกอบในระดับสูง สังเกตผลลัพธ์ และคาดการณ์ว่าปริมาณตามสัดส่วนของผลลัพธ์เดียวกันนั้นจะแสดงที่ระดับต่ำของ การเปิดรับแสง ในส่วนหนึ่งของการศึกษา ปลาเทราท์ได้สัมผัสกับสารก่อมะเร็งในระดับปานกลาง แต่ก็ยังได้รับคลอโรฟิลล์ด้วย ทำให้จำนวนเนื้องอกในตับลดลง 29-64 เปอร์เซ็นต์ และเนื้องอกในกระเพาะอาหาร 24-45 เปอร์เซ็นต์ แต่ในอีกส่วนหนึ่งของการศึกษา การใช้สารก่อมะเร็งชนิดเดียวกันในปริมาณที่สูงกว่าและไม่เป็นจริง การใช้คลอโรฟิลล์ทำให้จำนวนเนื้องอกเพิ่มขึ้นอย่างมาก