พารามิเตอร์ที่ใช้กันทั่วไปในอุตสาหกรรมนิวเคลียร์คือความว่องไวต่อปฏิกิริยา ซึ่งเป็นการวัดสถานะของเครื่องปฏิกรณ์โดยสัมพันธ์กับตำแหน่งที่จะเกิดขึ้นหากอยู่ในสถานะวิกฤต การเกิดปฏิกิริยาเป็นบวกเมื่อเครื่องปฏิกรณ์อยู่ในสภาวะวิกฤติยิ่งยวด เป็นศูนย์เมื่อเกิดวิกฤต และเป็นลบเมื่อเครื่องปฏิกรณ์อยู่ในภาวะวิกฤตยิ่งยวด ปฏิกิริยาอาจถูกควบคุมได้หลายวิธี: โดยการเพิ่มหรือเอาเชื้อเพลิงออก โดยการเปลี่ยนแปลงอัตราส่วนของนิวตรอนที่รั่วไหลออกจากระบบกับนิวตรอนที่เก็บไว้ในระบบ หรือโดยการเปลี่ยนปริมาณตัวดูดซับที่แข่งขันกับเชื้อเพลิงสำหรับนิวตรอน ในวิธีหลัง ประชากรนิวตรอนในเครื่องปฏิกรณ์ถูกควบคุมโดยตัวดูดซับที่แตกต่างกัน ซึ่งโดยทั่วไปอยู่ในรูปแบบของแท่งควบคุมที่เคลื่อนที่ได้ (แม้ว่าในการออกแบบที่ใช้กันน้อยกว่า นิวเคลียร์ ผู้ปฏิบัติงานสามารถเปลี่ยนความเข้มข้นของตัวดูดซับในสารหล่อเย็นของเครื่องปฏิกรณ์ได้) ในทางกลับกัน การเปลี่ยนแปลงของการรั่วไหลของนิวตรอนมักจะเกิดขึ้นโดยอัตโนมัติ ตัวอย่างเช่น การเพิ่มกำลังจะทำให้น้ำหล่อเย็นของเครื่องปฏิกรณ์มีความหนาแน่นลดลงและอาจเดือดได้ ความหนาแน่นของน้ำหล่อเย็นที่ลดลงนี้จะเพิ่มการรั่วไหลของนิวตรอนออกจากระบบ และทำให้ปฏิกิริยาลดลง ซึ่งเป็นกระบวนการที่เรียกว่าการป้อนกลับปฏิกิริยาเชิงลบ การรั่วไหลของนิวตรอนและกลไกอื่นๆ ของการป้อนกลับปฏิกิริยาเชิงลบเป็นส่วนสำคัญของการออกแบบเครื่องปฏิกรณ์อย่างปลอดภัย