ในปี พ.ศ. 2509 อีแวนส์ดึงดูดความสนใจของชาติเมื่อเขาชนะการแข่งขันชิงแชมป์ 440 หลาของสมาคมกีฬาสมัครเล่น (AAU); ในปีต่อมาเขาชนะการแข่งขันวิ่ง 400 เมตรที่ Pan American Games และเป็นแชมป์สมาคมกีฬาวิทยาลัยแห่งชาติ (NCAA) ในการแข่งขัน 400 เมตรในปี พ.ศ. 2511 เขาสร้างสถิติโลกอย่างไม่เป็นทางการที่ 44.0 วินาทีในระยะ 400 เมตรระหว่าง การทดลองโอลิมปิกปี 1968เมื่อเพื่อนร่วมทีม San Jose State University สองคนของ Evans ถูกแบนจากการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกปี 1968 การวิ่ง เนื่องจากการประท้วงของกลุ่มติดอาวุธผิวดำในระหว่างพิธีมอบรางวัล Evans ขู่ว่าจะออกจากการแข่งขัน 400 เมตรเพื่อแสดงการสนับสนุน อย่างไรก็ตาม ในท้ายที่สุด เขาเลือกที่จะวิ่งโดยเริ่มจากความเร็วที่พุ่งกระฉูดและได้รับชัยชนะอย่างฉิวเฉียด เวลาที่ชนะของเขาวัดโดยการจับเวลาอัตโนมัติที่ 43.86 วินาที สร้างสถิติโลกที่จะคงอยู่จนถึงปี 1988 เมื่อ Butch Reynolds จากสหรัฐอเมริกาโพสต์เวลา 43.29 วินาที; ระดับความสูงที่สูงในเม็กซิโกซิตี้เป็นข้อได้เปรียบในการสร้างสถิติของอีแวนส์ ในโอลิมปิกเดียวกัน อีแวนส์ยึดทีมสหรัฐที่ชนะการวิ่งผลัด 4 × 400 เมตร สร้างสถิติโลก 2 นาที 56.1 วินาที เขาคาดว่าจะลงแข่งอีกครั้งในโอลิมปิกปี 1972 ที่เมืองมิวนิก เยอรมนีตะวันตก หลังจากคว้าแชมป์ AAU ครั้งล่าสุด แต่อาการบาดเจ็บที่เอ็นร้อยหวายทำให้เขาไม่สามารถวิ่งในระยะ 400 เมตรได้ และทีมวิ่งผลัด 4 × 400 ของสหรัฐฯ ซึ่งเขาเป็นสมาชิกอยู่ ไม่ได้แข่ง