ผู้คลั่งไคล้สัตว์แปลกในสหรัฐอเมริกาค่อนข้างคุ้นเคยกับการตั้งคำถามเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้สัตว์เลี้ยง "ดี" ดังนั้นการขุดคุ้ยคำถามต่างๆ เกี่ยวกับพังพอนอาจดูเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการเริ่มต้น แต่ผู้สนใจจำนวนมากตั้งแต่องค์กรฟื้นฟูสัตว์ต่างถิ่นที่ไม่แสวงหาผลกำไรไปจนถึงผู้เพาะพันธุ์สัตว์ต่างถิ่นที่มีใบอนุญาต ดูเหมือนจะชอบเปลี่ยนคำถามดังกล่าวในหัวของพวกเขาและโต้แย้งว่าเจ้าของเลี้ยงสัตว์เลี้ยง "ดี" ตัวอย่างเช่น โรงเพาะพันธุ์เอกชนในฟลอริดาที่เชี่ยวชาญด้านสัตว์หายาก เช่น คาราคัลและเฟนเน็ก มีเอกสารที่ดูเหมือนครอบคลุมโดยขอให้เจ้าของที่มีศักยภาพเกี่ยวกับความสามารถในการดูแลสิ่งมีชีวิตที่ผิดปกติ ปัจจัยแรกและสำคัญที่สุดที่ต้องพิจารณา คือ ความชอบด้วยกฎหมายของการเลี้ยงสัตว์ที่ต้องการในชุมชนที่คนๆ สัตว์เลี้ยง หนึ่งอาศัยอยู่ จากนั้นสถานที่จะสนับสนุนให้เจ้าของที่มีศักยภาพพิจารณาปัจจัยต่างๆ เช่น ระยะเวลาที่พวกเขาสามารถให้กับสัตว์เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ไว้วางใจได้ พวกเขารู้สึกสบายใจเพียงใดที่รู้ว่าไม่มีสัตว์แปลกหน้าใดที่ได้รับการฝึกฝนอย่างเต็มที่จากขยะ อันตรายที่สัตว์อาจก่อให้เกิดกับเด็กๆ และสัตว์ต้องใช้เงินลงทุนโดยรวมมากเพียงใด แม้ว่าศูนย์เพาะพันธุ์แห่งนี้จะไม่เชี่ยวชาญเรื่องพังพอน แต่หลักการของที่นี่ดูเหมือนจะใช้ได้กับสัตว์ต่างแดนทุกชนิด