เพชรมีความหนาแน่นมากกว่ามีเทน แอมโมเนีย และน้ำที่หลงเหลืออยู่ในชั้นน้ำแข็ง ดังนั้นผลึกคาร์บอนจะเริ่มจมลงสู่แกนกลางของดาวเคราะห์ มันจะสะสมชั้นใหม่เมื่อมันตกลงมาเมื่อสัมผัสกับอะตอมของคาร์บอนหรือเพชรที่แยกตัวอื่นๆ ทำให้บล็อกเพชรแต่ละก้อนมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลางเป็นเมตร เราคิดว่าเป็นผลให้ชั้นคาร์บอนหนาล้อมรอบแกนหินของดาวยูเรนัสและดาวเนปจูน ชั้นคาร์บอนนี้อาจประกอบด้วยบล็อกของเพชรแข็ง—หรือหากอุณหภูมิสูงมาก (ตามที่แบบจำลองดาวเคราะห์บางดวงแนะนำ) มันอาจเปลี่ยนเป็นคาร์บอนเหลวหรือเป็นส่วนผสมของคาร์บอนแข็งและคาร์บอนเหลว ดาวเนปจูน หากชั้นเป็นส่วนผสมของคาร์บอนที่เป็นของแข็งและของเหลว คาร์บอนที่เป็นของแข็งจะมีความหนาแน่นต่ำกว่าของเหลว ส่งผลให้ ก้อนเพชร ขนาดใหญ่จะลอยอยู่เหนือมหาสมุทรของคาร์บอนเหลว แต่ละองค์ประกอบที่เป็นไปได้ของชั้นคาร์บอน—ของแข็ง ของเหลว หรือผสม—จะส่งผลต่อแกนกลางของโลกแตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น เพชรเนื้อแข็งเป็นฉนวนไฟฟ้าและมีตาข่ายคริสตัลแข็ง ในขณะที่คาร์บอนเหลวเป็นตัวนำโลหะและยืดหยุ่นได้ การพิจารณาคุณสมบัติของชั้นคาร์บอนสามารถเปิดเผยได้ว่าดาวเนปจูนและดาวยูเรนัสก่อตัวขึ้นจากแกนกลางดาวเคราะห์หินที่เป็นหินเมื่อหลายพันล้านปีก่อนหรือไม่