แท่นบูชาอาจเป็นวัตถุธรรมชาติหรือสิ่งก่อสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้น มีการบันทึกวัสดุสี่ชนิดที่ใช้ในแท่นบูชา ได้แก่ หิน ดิน โลหะ และอิฐ โบราณคดีได้ให้ตัวอย่างมากมายของแท่นบูชาจากปาเลสไตน์ย้อนหลังไปถึงประมาณ 3,000 ปีก่อนคริสต์ศักราช นอกจากนี้ยังใช้หินธรรมชาติ ( วินิจฉัย 620 ) แท่นบูชาสามารถตั้งเดี่ยวๆ หรือตั้งอยู่ที่ลานของศาลเจ้าก็ได้ วิหารเยรูซาเล็มของพวกเขามีแท่นบูชาสองแท่น แท่นบูชาเครื่องหอมและแท่นบูชาแห่งความหายนะ แท่นบูชาเครื่องหอมถูกวางไว้ในวิหารหน้าม่านกั้น แท่นบูชา ฉากศักดิ์สิทธิ์ ทำด้วยไม้ปิดทอง ตั้งตรงและวัดได้ 1 x 1 x 2 ศอก ข้อมูลทางโบราณคดีระบุว่าผิวด้านบนทั้งสี่มุมมียอดแหลมเล็กน้อย เผาเครื่องหอมบนแท่นบูชาวันละสองครั้ง แท่นบูชาแห่งความหายนะตั้งอยู่ในลานของวัด เช่นเดียวกับวัตถุอื่น ๆ ในลาน แท่นบูชาทำด้วยทองสัมฤทธิ์ วัดได้ 20 x 20 x 10 ศอก (2 พศด. 4) อาหัสเปลี่ยนแท่นบูชานี้ด้วยแท่นจำลองจากแท่นบูชาที่เขาเคยเห็นในดามัสกัส ( 2 พงศ์กษัตริย์ 16 ) เขาย้ายแท่นบูชาเก่าเพื่อใช้ทำนาย ในนิมิตของเอเสเคียล แท่นบูชาในลานก็มีการประดับด้วยเขา ( เอเสเคียล 4315 )