ทั้งสองทฤษฎี แรงโน้มถ่วงของโลกมีบทบาทสำคัญ ใกล้โลก (ดูรูปที่ 1) แรงไทดัลสามารถฉีกร่างกายออกจากกันหรือยับยั้งไม่ให้อนุภาคหลวมๆ รวมตัวกันได้ เราไม่รู้ว่าคำอธิบายใดเหมาะสมกับแหวนวงใด แม้ว่านักวิทยาศาสตร์หลายคนจะลงความเห็นว่าวงแหวนอย่างน้อยสองสามวงมีอายุค่อนข้างน้อย และด้วยเหตุนี้จึงต้องเป็นผลจากการเลิกรากัน รูปที่ 1 ระบบสี่วงแหวน แผนผังนี้แสดงตำแหน่งของระบบวงแหวนของดาวเคราะห์ยักษ์ทั้งสี่ดวง แกนด้านซ้ายแสดงถึงพื้นผิวของดาวเคราะห์ เส้นประแนวตั้งคือขีดจำกัดภายในซึ่งแรงโน้มถ่วงสามารถสลายดวงจันทร์ได้ (ระบบของดาวเคราะห์แต่ละดวงถูกดึงให้มีมาตราส่วนที่แตกต่างกัน ดังนั้นขีดจำกัดความเสถียรนี้จึงสอดคล้องกับทั้งสี่ดวง) ดาวเคราะห์ จุดสีดำคือดวงจันทร์ภายในของดาวเคราะห์แต่ละดวงในระดับเดียวกับวงแหวน สังเกตว่ามีเพียงดวงจันทร์ดวงเล็กจริงๆ เท่านั้นที่อยู่รอดภายในขีดจำกัดความเสถียร วงแหวนแห่งดาวเสาร์ วงแหวนของดาวเสาร์เป็นหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่สวยงามที่สุดในระบบสุริยะ (รูปที่ 2) จากด้านนอกสู่ด้านใน วงแหวนที่สว่างที่สุดสามวงจะมีชื่อที่ไม่โรแมนติกอย่างยิ่งของวงแหวน A, B และ C ตารางที่ 2 แสดงขนาดของวงแหวนเป็นกิโลเมตรและหน่วยรัศมีของดาวเสาร์R ดาวเสาร์ . วงแหวน B สว่างที่สุดและมีอนุภาคอัดแน่นมากที่สุด ในขณะที่วงแหวน A และ C โปร่งแสง