มะยมเป็นผลไม้ในอุดมคติสำหรับสภาพอากาศหนาวเย็น โดยพันธุ์ส่วนใหญ่สามารถอยู่รอดได้ในอุณหภูมิ -40 °F ในช่วงกลางฤดูหนาว มะยมต้องใช้เวลาแช่เย็นในฤดูหนาวอย่างน้อย 1,000 ชั่วโมงเพื่อให้ดอกตูมแตกหน่อและมักจะทำงานได้ดีในโซน 3 ถึง 6 เลือกสถานที่ที่มีแดดจัดถึงมีร่มเงาบางส่วน โดยควรเลือกสถานที่ที่ได้รับร่มเงาในช่วงที่ร้อนที่สุดของฤดูร้อน เช่น บน ด้านตะวันออกของอาคารหรือผนัง มะยมยังทำได้ดีเหมือนพืชที่อยู่ด้านล่าง พวกเขามีแนวโน้มที่จะบานสะพรั่งเร็วและอาจได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์น้ำค้างแข็งในช่วงปลายเดือน การปลูกบนทางลาดหันหน้าไปทางทิศเหนือช่วยชะลอการออกดอกในภูมิภาคเหล่านี้และยังช่วยให้พืชเย็นลงในช่วงฤดูร้อน ดิน ต้นมะยม เนื่องจากมะยมสามารถมีชีวิตอยู่ได้หลายปีจึงคุ้มค่าที่จะใช้เวลาเตรียมดินก่อนปลูก มะยมชอบดินที่มีการระบายน้ำได้ดี และควรใส่อินทรียวัตถุลงในดินร่วนตะกอนหรือดินเหนียวก่อนปลูกเพื่อปรับปรุงการระบายน้ำ พืชเจริญเติบโตได้ดีที่สุดในดินที่มีค่า pH 6.0 ถึง 7.0 แต่สามารถปรับให้เข้ากับดินที่มีค่า pH สูงขึ้นได้เช่นกัน เป็นความคิดที่ดีที่จะทดสอบดินเพื่อหาความเข้มข้นของสารอาหารและมีจุดเริ่มต้นในการพิจารณาความต้องการปุ๋ย พืช พุ่มมะยมเติบโตสูง 3 ถึง 5 ฟุต ดอกตูมจะเกิดขึ้นบนไม้อายุ 1 ปี และบนเดือยสั้นๆ ของไม้เก่า แต่ละดอกเปิดออกเพื่อให้เกิดดอกหนึ่งถึงสี่ดอก ดอกไม้สามารถสืบพันธุ์ได้เองและผสมเกสรโดยลมและแมลง แม้ว่าจะมีพันธุ์ที่ไม่มีหนามหรือเกือบไม่มีหนามอยู่บ้าง แต่ต้นมะยมส่วนใหญ่ก็มีกิ่งก้านที่ปกคลุมไปด้วยหนาม มะยมมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับลูกเกด และสำหรับบางคนการระบุอย่างถูกต้องอาจเป็นเรื่องยาก การจัดเรียงผลเบอร์รี่บนก้านอาจเป็นเครื่องมือในการระบุตัวตนที่ดี ผลมะยมเกิดเพียงผลเดี่ยวหรือเป็นคู่บนผลที่มีขนาดผลสั้นมาก ผลในปัจจุบันจะเกิดบน racemes ที่ยาวกว่า โดยจะมีผล 10 ถึง 30 ผลต่อคลัสเตอร์ และแขวนคล้ายกับคลัสเตอร์องุ่น นอกจากนี้ปลายกิ่งมะยมจะโค้งส่วนกิ่งปัจจุบันจะตั้งตรง ลูกเกดก็ไม่มีหนามเช่นกัน