ถึงศตวรรษที่ 18 ได้รับการบันทึกในรูปแบบแท็บลาเจอร์ (แสดงตำแหน่งของนิ้วบนเฟรตและสายที่จะดึง) หรือในระบบสัญลักษณ์คอร์ดตามตัวอักษร แท็บกีตาร์แจ๊สจะแสดงสัญลักษณ์คอร์ดบนตารางที่แสดงถึงสายและเฟรต กีตาร์ได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นในช่วงศตวรรษที่ 17 เนื่องจากกีตาร์ลูตและไวฮูเอลาเริ่มเสื่อมลง มันยังคงเป็นเครื่องดนตรีของมือสมัครเล่นตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 ถึงต้นศตวรรษที่ 19 อย่างไรก็ตาม กีตาร์ไฟฟ้า นักกีตาร์ฝีมือดีบางคนกลายเป็นที่รู้จักในยุโรป เช่น Gaspar Sanz (เจริญรุ่งเรืองในปี 1674), Robert de Visée ( ประมาณปี 1650–1725), Fernando Sor (1778–1839) และ Joseph Kaspar Mertz (1806–56) เทคนิคกีตาร์คลาสสิกสมัยใหม่เป็นหนี้บุญคุณชาวสเปน Francisco Tárrega (1852–1909) มาก ซึ่งการถอดเสียงผลงานของBach , Mozartและนักแต่งเพลงคนอื่น ๆ เป็นพื้นฐานของการแสดงคอนเสิร์ต