คนรุ่นที่เกิดในยี่สิบปีหลังสงครามโลกครั้งที่สองเป็นกำลังที่กำหนดในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ก้าวเข้าสู่วัยชราในทศวรรษที่ 1960 และ 1970 พวกเขาอยู่ในแถวหน้าของการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในทศวรรษนั้น รวมถึงระยะต่อมาของการเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิพลเมืองการประท้วงต่อต้านสงครามเวียดนามและระลอกที่สองของการเคลื่อนไหวเรียกร้องสิทธิสตรี อาจกล่าวได้ว่าการเคลื่อนไหวเหล่านั้นได้รับแรงผลักดันเนื่องจากขนาดที่แท้จริงของคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ ซึ่งมีความกังวลและประสบการณ์ชีวิตร่วมกันในฐานะกลุ่มอายุที่มีอิทธิพลต่อวัฒนธรรมอเมริกันตามสัดส่วนกับจำนวนของพวกเขา ขนาดที่ผิดปกติของคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ไม่ได้ส่งผลดีในระดับสากล เช่นเดียวกับ "หมูในงูเหลือม" เนื่องจากนักประชากรศาสตร์หลายคนได้กำหนดลักษณะของกลุ่มนี้ คนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ได้ขยายและเปลี่ยนแปลงสังคมอเมริกันในขณะที่สมาชิกได้เคลื่อนไหวไปตลอดชีวิต ทุกวันนี้ กลุ่มคนรุ่นเบบี้บูมเมอร์ยังคงมีจำนวนประมาณ 76 ล้านคน เนื่องจากผู้อพยพที่มีอายุไล่เลี่ยกันโดยประมาณได้เข้ามาแทนที่คนรุ่น เบบี้บูมเมอร์ ที่เกิดในอเมริกาซึ่งอพยพหรือล่วงลับไปแล้ว เมื่ออายุมากขึ้น อัตราส่วนของชาวอเมริกันที่เกษียณอายุเมื่อเทียบกับชาวอเมริกันวัยทำงานจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก สร้างแรงกดดันอย่างมากต่อประกันสังคม โรงพยาบาล และหน่วยงานรัฐบาลอื่นๆ ที่ออกแบบมาเพื่อช่วยเหลือผู้สูงอายุ สำนักงานสำรวจสำมะโนประชากรคาดการณ์ว่าภายในปี 2573 ชาวอเมริกันหนึ่งในห้าจะมีอายุเกิน 65 ปี นอกจากนี้ เนื่องจากอัตราการเกิดของสหรัฐในปัจจุบันอยู่ที่ระดับต่ำสุดตลอดกาลเพียง 12.5 คนต่อประชากรพันคน ภายในปี 2599 ชาวอเมริกันที่มีอายุ 65 ปีขึ้นไป จะมีจำนวนมากกว่าผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ผลกระทบที่ประชากรสูงวัยนี้จะมีต่อสังคมสหรัฐฯ จะเป็นอย่างไรนั้นต้องรอดูกันต่อไป